Biografia Kevina Nasha

Prawdziwe nazwisko: Kevin Nash

Wzrost: 216cm

Waga: 150kg

Urodzony: 9 lipca 1959r. w Detroit Michigan

Zawodowy wrestler od 1990 roku

Finisher: Jacknife Powerbomb

Kevin Nash jako młody chłopak grał sporo w koszykówkę. Grał między innymi w swojej drużynie Uniwersytetu z Tennessee i później w Europie (m.in. Niemcy), ale kontuzja kolana zatrzymała jego błyskotliwie rozwijającą się karierę. Nash musiał poszukać sobie nowej dyscypliny, w której mógłby zaistnieć i znalazł wrestling. Odkrył go i ściągnął do Power Plant w Atlancie sam Dusty Rhodes. W końcu 1990 roku Nash zaczął pracować dla National Wrestling Alliance (NWA), gdzie zadebiutował pod gimmickiem Steel, z pomarańczowym irokezem. W tym czasie walczył on także w parze z Bladem, obaj stworzyli team znany jako Master Blasters, co okazało się być krótkim zastąpieniem dla Road Warriors, którzy opuścili wtedy na krótko tę federację. Master Blasters nie przyjęli się jednak zbyt dobrze w dywizji Tag Teamów, gdzie dominowały takie zespoły jak Doom, Steiner Brothers, czy właśnie Road Warriors. Master Blasters najczęściej byli w tej federacji używani jako jobberzy, nie trwało to jednak specjalnie długo. Master Blasters rozpadli się, ale Kevin Nash otrzymał nowy gimmick, jeden z najgorszych w historii wrestlingu. Dusty Rhodes, wtedy główny booker WCW wpadł na pewien pomysł. Chciał on mianowicie wykorzystać bogate biblioteki MGM i stworzyć bohaterów ściśle związanych z filmowymi postaciami. Pierwszy eksperyment (I dzięki Bogu ostatnim J ) pochodził z filmu "Czarodziej z krainy Oz". Nash został Ozem i zmienił swój image. Wchodził on na ring w zielonych getrach, a jego włosy były całe siwe, wchodził na ring w specjalnej masce. Akompaniował mu przy wejściach na ring jako menadżer "The Wizard" (Czarnoksiężnik) Kevin Sullivan. Jednak najśmieszniej było w pierwszym meczu Nasha jako Oza. W raz z nim i Czarodziejem pojawiły się wszystkie postacie z tej bajki m.in. DorotkaL , Toto, Tchórzliwy Lew i inne takie pierdoły... Oz miał pewne niewielkie sukcesy w pierwszych miesiącach kariery, pokonując między innymi Tima Parkera, czy Johnny'ego Richa, ale po tym stał się już tylko workiem treningowym dla innych (Zwłaszcza dla Billa Kazmaiera i Rona Simmonsa). WCW w końcu zrozumiała jak głupi był to gimmick, więc postanowiono dać Nashowi jakiś nowy. W ten sposób otrzymał on nick Vinnie Vegasa, człowieka w rodzaju bywalca kasyn. Vegas pokazał się na Clash of the Champions XVIII, gdzie pokonał byłego Mistrza świata NWA Tommy'ego Richa w ciągu 56 sekund, dzięki swojemu Snake Eyes face drop. Wkrótce po swoim debiucie Vegas został zwerbowany do frakcji legendarnego już Harley Race'a "Half-ton of Holy Hell", w skład której wchodzili jeszcze Big Van Vader i Mr. Hughes. Race wkrótce stworzył z Vadera i Hughesa Tag Team, ale nie odnosił on jednak zbyt wielkich sukcesów. Kiedy jednak Big Van Vader zdobył w lipcu 1992 roku tytuł mistrza świata WCW- Harley Race wydawał się zapomnieć o Vegasie i Hughesie i kiedy ten ostatni odniósł kontuzję podczas jednego z house shows, Vegas zamknął swe kontakty z Race'm i przeszedł do Diamond Dallas Page'a i jego ekipy "Diamond Mine". Jednak nawet walcząc w teamie z DDP Vegas nie osiągał zbyt wielu sukcesów. Kiedy DDP odniósł kontuzję było jednak jeszcze gorzej, ponieważ Vegas znów zaczął jobberzyć mm.in Ericowi Wattsowi, 2 Cold Scorpio i paru innym średniej klasy wrestlerom. Tak więc niezbyt zadowolony ze swej pozycji postanowił przejść do WWF, jak tylko w 1993 roku zakończył się jego kontrakt w WCW.

Kevin Nash został sprowadzony do WWF początkowo jako ochroniarz Shawna Michaelsa. Michaels właśnie stracił swój tytuł mistrza Interkontynentalnego na rzecz Marty'ego Jennety'ego, miał jednak zagwarantowany rewanż. 6 czerwca 1993r. Michaels w pojedynku rewanżowym miał przy sobie Nasha, a ten nie dopuścił do przegranej swego człowieka, dzięki interwencji dając mu tytuł IC Champion. Następnie podczas King of the Ring Nash otrzymał swój nowy pseudonim- Diesel. Przez kolejne miesiące pomagał on Michaelsowi w utrzymaniu pasa, w razie czego wkraczając do pojedynków i przeważając ich szale na rzecz HBK. Ale kiedy Michaels opuścił we wrześniu 1993 na bardzo krótko WWF z powodu kłopotów z kontraktem, Diesel zaczął walczyć na ringu. I podobnie jak w WCW jobbował trochę ludziom, którym niespecjalnie powinien, ale gdy Shawn wrócił, jakby dodało to Nashowi siły. Na Royal Rumble 1994 Nash zaprezentował się bardzo dobrze, samodzielnie eliminując w Battle Royal 6 wrestlerów, dopóki nie wyeliminowało go wspólnymi siłami kolejnych sześciu, w tym Shawn Michaels. Wielu ludzi sądziło wtedy, że przyjaźń Diesela i HBK szybko się skończy. Na razie jednak nic takiego się nie stało, a Michaels Diesel skoncentrowali się na pasie Interkontynentalnym, w którego posiadaniu był wówczas Razor Ramon. Shawnowi co prawda nie udało się przechwycić tego pasa, ale Dieselowi poszło już znacznie lepiej. Nash i Razor spotkali się w meczu o IC Championship 13 kwietnia 1994 roku w bardzo ciekawym i widowiskowym pojedynku, w którym dzięki niewielkiej pomocy HBK Diesel przechwycił pas mistrzowski. Kiedy jednak zdobył on ten pas chciał dojść jeszcze dalej i zdobyć tytuł mistrza WWF, który wtedy posiadał Bret Hart. Dwaj panowie spotkali się ze sobą na King of the Ring. W meczu tym Diesel zdecydowanie dominował i wygraną miał już w kieszeni, ale Hitmana uratowała interwencja Jima Niedharta, przez co Bret został zdyskwalifikowany, ale zatrzymał swój pas. Następnie kontynuowana była wojna między Dieselem i HBK, a Ramonem. Diesel i Razor spotkali się ponownie na Summer Slam, ale dzień przed tym turniejem Diesel i Michaels walczyli razem w teamie przeciw mistrzom WWF- Headshrinkers na house show. Para Diesel-Michaels okazała się być świetna, zdobyli te pasy i Diesel walczył z Ramonem jako IC i Tag Team Champion. Razor był już zmęczony i zirytowany postępowaniem Michaelsa i Diesela oraz ich interwencjach w jego pojedynki. Sprowadził więc Waltera Paytona, który asystował w jego meczu z Dieselem. Dwóch panów rozegrało fenomenalny pojedynek, w końcówce Diesel trzymał Razora, aby HBK wykonał Sweet Chin Music, ale Razor usunął się z drogi i Michaels trafił Diesela, który potem był już łatwym przeciwnikiem dla Halla. Michaels próbował interweniować, ale Payton powstrzymał go. Wzajemne stosunki między Dieselem, a Razorem były coraz gorsze, ale wciąż byli oni mistrzami Tag Teamów, co uspokojało wszelkie niezgodności między nimi.

Diesel i Shawn nie skończyli jeszcze jednak swoich porachunków z Ramonem, na Survivor Series doszło do bardzo ciekawego pojedynku. Wystąpiły w nich zespół Razora Ramona, w którym obok niego wystąpili British Bulldog, 1-2-3 Kid i Headshrinkers, oraz zespół złożony z Diesela, Shawna Michaelsa, Jima Neidharta, Owena Harta i Jeffa Jarretta. Diesel dominował w całym meczu eliminując większość członków przeciwnego teamu, aż do czasu, gdy pozostał tylko Razor. Diesel dał mu Jackknifa, ale wtedy na żądanie HBK zmienił się z nim, gdyż ten chciał dokończyć dzieła. Ponownie Diesel trzymał Razora, a wtedy HBK wykonał Sweet Chin Music, ale ponownie trafił w Nasha, gdyż Razor zdołał wyślizgnąć się. Diesel następnie, strasznie zdenerwowany ruszył na HBK, który uciekał przed nim przez całą halę. W ten sposób skończył się ich zespół, a następnej nocy na RAW zostali pozbawieni pasów mistrzów Tag Teams. 2 dni po tym RAW WWF podpisało umowę na mecz między aktualnym mistrzem Bobem Backlundem, a Bretem Hartem, który jednak z powodu kontuzji nie mógł wystąpić. W ten sposób na jego miejsce wskoczył Diesel otrzymując title shot. W pojedynku z aktualnym jeszcze championem zwycięstwo zajęło mu ledwie 8 sekund. Został więc nowym mistrzem WWF, osiągnął także w krótkim okresie czasu (8 miesięcy) potrójną koronę WWF (Mistrz świata, mistrz IC i mistrza Tag Teams). Po zdobyciu pasa Diesel uzyskał wielką popularność i stał się facem, oraz osobą otrzymującą duży push w WWF. Wkrótce też miało dojść do długo oczekiwanego pojedynku z Bretem Hartem, który nie otrzymawszy wcześniej title shotu, został pierwszym pretendentem i zmierzył się z "Big Daddy Cool" na Royal Rumble 1995. Podczas tej imprezy panowie stoczyli bardzo dobry pojedynek, niestety mecz został ucięty, gdy na ring wkroczyli niemal jednocześnie Shawn Michaels, Owen Hart, Bob Backlund, Jeff Jarrett i Roadie. Ogłoszono więc remis w tym pojedynku. Shawn Michaels naprawdę chciał się zrewanżować Dieselowi za to, że go opuścił, ale aby uzyskać tę szansę musiał wygrać Royal Rumble, co zresztą udało mu się, dzięki czemu uzyskał title shot na Wrestlemanii XI. Kilka dni przed imprezą Shawn zatrudnił nowego ochroniarza- Sida. Na Wrestlemanii HBK i Diesel rozegrali dobry pojedynek, ale Shawn nie mógł się przełamać i pokonać Diesela, także interwencja Sida przyszła w złym momencie, więc Nash wygrał ten pojedynek.

Następnego dnia na RAW zaplanowany był pojedynek rewanżowy między tymi dwoma panami. Najpierw w swoim wywiadzie Diesel powiedział, że bardzo brakuje mu przyjaźni Shawna i że Sid nigdy nie będzie dla HBK pomocny. Shawn także w swoim wywiadzie powiedział, że chciałby znów być kumplem Diesela, i że nie potrzebuje żadnego ochroniarza. Słowa te tak zdenerwowały Sida, że dał mu 3 powerbomby pod rząd, dopóki na ring nie wszedł Diesel i nie pomógł HBK. Shawn odniósł jednak kontuzję, a Diesel żądał na Sidzie rewanżu. Ich pierwsze spotkanie miało miejsce na In Your House I, kiedy Sid dał Nashowi Powerbomb, a ten upadł na swoje kontuzjowane wcześniej kolano, przez co uraz odnowił się, ale Diesel podniósł się i dał Jackknife Sidowi, przez co zatrzymał swój pas, jednak jak się okazało, nie był to ostatni pojedynek tych dwóch panów. Diesel pomógł także Bam Bam Bigelwo, kiedy został zaatakowany przez Million Dollar Corporation, a na King of the Ring wraz z Bam Bam pokonał zespół Sida i Tatanki. Ostatnim rozdziałem ich pojedynków był mecz na IYH II, gdzie walczyli w Lumberjack Match, Diesel ponownie wygrał w tym pojedynku. Następny na liście był King Mabel. Parę tygodni przed Summerslam Brittish Bulldog prosił Nasha, by ten walczył z nim w pojedynku tag teams przeciw Mabelowi i Mo. Nash odmówił więc na Summer Slam w trakcie pojedynku z Mablem został zaatakowany przez Bulldoga, ale jednak zdołał to jakoś wytrzymać i odniósł zwycięstwo.

Kiedy Shawn powrócił do WWF znów zaczął walczyć wraz z Shawnem, dwaj panowie znowu zaczęli walczyć razem. Pokonali oni na IYH III Mistrzów Tag Teams WWF Yokozunę i British Bulldoga, który zastępował kontuzjowanego Owena Harta. Co prawda wygrali oni ten mecz, ale musieli oddać pasy Tag Teams, ponieważ spinowany został nielegalny zawodnik znajdujący się na ringu- Owen, który ruszył swym kolegom z pomocą. Kolejną ważną sprawą dla Diesela był rewanż na British Bulldogu za jego ataki z okresu Summerslam. Jednak podczas ich meczu na IYH IV Bulldog miał przewagę i dopiero atak Breta Harta na Bulldogu uwolnił Diesela, dyskwalifikując go jednocześnie. Diesel był straszliwie zły na Breta, zaczęły się utarczki między nimi, a kulminacją konfliktu był ich mecz na Survivor Series. W tym meczu Diesel przegał tracąc swój pas, po tym jak Hitman udał nieprzytomnego, a gdy Nash chciał mu dać Jackknife, Bret zaatakował go i zdobył tytuł. Diesel rozwścieczony taką sytuacją dał jeszcze 2 jackknify Bretowi i cały w furii odszedł.

Następnego dnia na RAW, jak powiedział "powrócił stary Diesel". Powiedział, że nie chce już być kukiełką reklamową WWF i powraca do swoich korzeni starego dobrego Diesela, jakiego można było zauważyć na Royal Rumble 94, który nie dbał o żadne zasady. Ucieleśnieniem tych słów był jego mecz z Owenem na IYH V, który wygrał i zaczął dawać Jackknife za jackknifem Owenowi, mimo iż ten był już nieomal nieprzytomny. Chciał się jednak odwdzięczyć za Shawna Michaelsa, u którego Owen spowodował kontuzję. W koncówce tego show prezes WWF, Gorilla Monsoon powiedział, że Undertaker jest pretendentem numer 1 do walki o pas mistrza WWF i zmierzy się z aktualnym czempionem na Royal Rumble 1996. Diesel natomiast, który sądził, że on jest pretendentem numer 1, odgrażał się że "spali umarlaka", co okazało się tylko początkiem dobrego i solidnego konfliktu. Na Royal Rumble Diesel chciał wygrać Battle Royal, by uzyskać shot na Wrestlemanii, ale został w decydującej rozgrywce wyeliminowany przez swego kumpla HBK. Kiedy natomiast miał się odbyć main event, do podchodzącego Takera przybył Diesel i obaj panowie rozpoczęli mały brawl. Undertaker zdołał dojść jednak na ring i jego mecz z Hitmanem mógł się odbyć. W trakcie meczu Undertaker dał Tombstone Hartowi i sędzia zaczął go wyliczać, ale doszedł tylko do dwóch, po czym został wyrzucony z ringu przez Diesela, dzięki czemu Taker wygrał przez DQ, ale nie zdobył pasa.

Wkrótce po Royal Rumble Diesel został heelem. Zaczął się także kłócić z Michaelsem, oskarżając go o swoje niepowodzenia. Kulminacja konfliktu miała miejsce podczas ich meczu z Hitmanem i Undertakerem. Sfrustrowany Nash zaatakował najpierw krzesłem Breta Harta i Takera, a następnie zaatakował swojego partnera HBK. Undertaker chciał rewanżu na Dieselu za Royal Rumble więc postanowił użyć kolejnego swego Master Planu. Na IYH VI podczas meczu Diesela z Hitmanem, gdy ten pierwszy miał już zwycięstwo w kieszeni pojawił się "znikąd" Taker i zaatakował Diesela, pozbawiając go szans na zdobycie mistrzostwa WWF. Ale Undertaker nie skończył jeszcze z Dieselem i zastosował kolejną psychologiczną zagrywkę. Podczas jednego z jego meczów na ring wszedł Paul Bearer z okazałą trumną, otworzył ją i ku zdziwieniu Diesela zobaczył... samego siebie leżącego w tej trumnie. Dwaj panowie spotkali się na Wrestlemanii XII, gdzie w fantastycznym meczu wygrał Undertaker, mimo iż otrzymał od Nasha dwie powerbomby. Diesel chciał następnie walczyć z mistrzem WWF Shawnem Michaelsem, ale nie był w stanie pokonać go w meczu "no holds barred". Następnie z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem znudzony i bez perspektyw w WWF podpisał nowy kontrakt z konkurencyjną federacją- WCW. Wystąpił jednak w swoim ostatnim meczu w WWF, w nowojorskiej Madison Square Garden, gdzie zmierzył się z Shawnem Michaelsem. Na tej samej gali miał też miejsce pożegnalny pojedynek Razora Ramona z HHH. Cała ta czwórka wraz z Seanem Waltmanem (1-2-3 Kid, Syxx), była znana jako "Klique", grupa przyjaciół, która miała sporo do powiedzenia w ówczesnym bookingu WWF w latach 94-96. Hunter i Shawn wygrali swoje mecze, ale jako część pożegnania Razora i Diesela, pod koniec show cała czwórka ściskała się, życzyła sobie szczęścia itp. na ringu, co było jawnym złamaniem kayfabe (tajemnice wrestlerów związane z pojedynkiem). W ten więc sposób Nash opuścił WWF.

|Część 2|

Galeria zdjęciowa Kevina Nasha

Powrót na główną stronę Kevina Nasha

Powrót na stronę główną