Sign In Sign-Up

Welcome!

Close

Would you like to make this site your homepage? It's fast and easy...

Yes, Please make this my home page!

No Thanks

  Don't show this to me again.

Close

Hulk Hogan to w tej chwili najczęściej rozpoznawana postać świata wrestlingu. Zna go każdy- nawet jeśli nie wie za bardzo, czym jest wrestling. Bierze się to głównie z jego bogatej, choć niezbyt ciekawej i ambitnej kariery filmowej. Mimo to Hogan jest bardzo dobrym wrestlerem, jednym z najlepszych w historii tego sportu. Nie jest może najlepszy na ringu, ale dzięki swoim specjalnym umiejętnościom aktorskim i niebanalnemu gimmickowi dotarł na sam szczyt panteonu sław wrestlingu, i jak wielu twierdzi, stworzył nowożytni wrestling.

Pewnego razu poznał on zawodowego wrestlera Jacka Brisco, który od razu zauważył wielki potencjał w Hoganie. Brisco zasugerował mu, że powinien zacząć uprawiać wrestling i dał mu numer telefonu do trenera Hiro Matsudy. Terry postanowił spróbować i zadzwonił do Matsudy. Japoński trener zgodził się trenować go i tak... narodziła się legenda J

W 1978 roku Terry stoczył swój pierwszy pojedynek jako Super Destroyer w jednej z independent federatrion na Florydzie. Wkrótce różni promotorzy poznali się na niesamowitym talencie Hulkstera i zaczęli wręcz bić się o niego. W ten sposób Terry wkrótce zaczął występować w independentach w Alabamie i Memphis. Walczył on tam jako Terry Boulder, a jego menadżerem był Jimmy Hart. Poznał on tu m.in. Andre the Gianta, późniejszą gwiazdę wrestlingu, z którym przyjaźnił się poza ringiem, a zacięcie walczył na ringu. We wrześniu 1979 roku Terry zaczął pracować dla NWA Georgia pod pseudonimem Sterling Golden. Wkrótce zdobył on tytuł NWA South Eastern Heavyweight Championship pokonując Boba Roopa we wrześniu 1979. Niestety jego panowanie tu nie było zbyt długie, gdyż stracił tytuł już w styczniu 1980 roku na rzecz Boba Armstronga.

Terry podniósł się jednak z porażki, już na początku 1980 roku Vince McMahon Sr. Zakontraktował go do swej federacji- WWF. Otrzymał on pseudonim Hulk Hogan, a jego menadżerem został "Classie" Freddy Blassie. W czasie swego pierwszego kontaktu z WWF Hogan pracował jako heel i walczył w wielu handicapowych meczach, by udowodnić swoją "nadluszką" siłę. Doprowadziło to do jego konfliktu z Andre the Giantem, których wynikiem było kilka zwycięstw Andre, ale przez dyskwalifikację. Hogan otrzymał także kilka title shots na wtedy mistrza WWF Boba Backlunda, ale nie udało mu się zdobyć tego pasa.

Popularność Hogana zainteresowała znanego aktora Sylvestra Stallone'a i w 1982 roku Hogan zagrał wrestlera Thunderlips (Grom ust) w fiulmie pt. "Rocky III". Dzięki temu ten wrestler stał się zauważany i popularny, nie tylko w świecie wrestlingu. Bardzo szybko po tym WWF wykazała nim swoje zainteresowanie, ale Hogan zdecydował się pozostać w AWA. Hulkster kontynuował więc swój konflikt z rodziną Heenanów i kolejno przechodził wszystkich jej członków, by walczyć z mistrzem z rodziny i jednocześnie najlepszym w AWA Nickiem Bockwinkelem. Hogan zwyciężył w Battle Royal w 1982r. i otrzymał title shot. Podczas jego meczu z Bockwinkelem Hogan prawie spinował swego rywala, ale wtedy Heenan odwrócił uwagę Hulkstera i rzucił "foreign object" swemu podopiecznemu. Hogan przechwycił go jednak, uderzył nim Bockwinkela i spinował go. Został nowym mistrzem AWA, ale chwilę później tytuł został mu odebrany, kiedy specjalna komisja obejrzała kasetę video z zapisem meczu.

Następnie Hogan zdecydował się przenieść do Japonii, do federacji New Japan, gdzie wziął udział w turnieju IWGP (International Wrestling Grand Prix). Był to turniej 10 wrestlerów, który miał rozstrzygnąć, kto będzie nowym mistrzem NJPW. Hogan pokonał kolejno Killer Khana, Big Johna Studda, Rusher Kimura, Enrique Vera, Otto Wanza i Akira Maeda, zremisował natomiast z Antonio Inokim i Andre the Giantem. Ponieważ Hogan i Inoki mieli tyle samo punktów, obaj zmierzyli się w finale tego turnieju. Inoki miał pierwotnie wedle scenariusza wygrać, ale głupio sam siebie wyeliminował, więc Hogan nie miał innego wyboru niż spinować go i zwyciężyć w tym turnieju zdobywając 2 czerwca 1983 roku tytuł IWGP heavyweight. Hogan stracił ten pas (również na rzecz Inokiego) dopiero rok później 14 czerwca 1984 roku, ale wtedy Hulkster był już wielką gwiazdą w WWF.

Hogan ponownie zadebiutował w WWF 7 stycznia 1984 roku, kiedy pomógł Backlundowi, gdy zaatakowali go Samoans. 23 stycznia Hogan zmierzył się z aktualnym wtedy mistrzem WWF Iron Sheikiem. W trakcie pojedynku Hulk został złapany w Camel Clutch, ale wtedy Hogan zrobił swój klasyczny potem manewr Hulkup, dał mu Big Legdrop i przechwycił tytuł mistrza WWF. W ten sposób jednocześnie narodziła się Hulkmania. Hulkster po zdobyciu tytułu od razu rozpoczął wielki konflikt z Paulem Orndorffem trwającym przez większość 1984 roku, do czasu, gdy w WWF nie pojawił się Roddy Piper. Doprowadziło to do main event na Wrestlemanii I, gdzie Hogan walczył w meczu tag teams z właśnie z Orndorffem i Piperem,a po jego stronie znajdował się legendarny już Mr. T. Oczywiście Hulkster zwyciężył w tym pojedynku. Jednak Piper nie skończył jeszcze z Hoganem, nasyłał m.in. na niego swoich ludzi- Dona Muraco i Cowboy Boba Ortona, ale żaden z nich nie mógł pokonać Hogana. Podobnie nie udało się to Randy'emu Savage'owi. Następnym natomiast pretendentem do tytułu był King Kong Bundy i trzeba przyznać, że sprawił mu kilkakrotnie go atakując, spore kłopoty. Obaj panowie ostatecznie spotkali się na Wrestlemanii II w meczu w klatce, gdzie po wielkich emocjach, kontuzjowany Hulk zdołał zwyciężyć w tym pojedynku. Następnie Hogan zaczął ponownie rozbrajać resztę wielkich facetów WWF. Wszystko zaczynało się podobnym schematem: jakiś heel atakował Hogana w trakcie jego wywiadu, a następnie dochodziło do walki, w której nagle wstępowały w Hulkstera niesamowite siły i wygrywał pojedynek. Na liście wykończonych w ten sposób heelów znaleźli się m.in. Big John Studd, Kamala, czy Paul Orndorff. Właśnie z tym ostatnim Hogan miał najtrudniejsze przejście. Podczas ich meczu w styczniu 1987 roku w klatce obaj panowie wypadli z niej jednocześnie, przy czym jeden sędzia wskazał na zwycięzcę Orndorffa, a drugi Hogana, ale Hulkster ostatecznie utrzymał swój tytuł.

Następnie w karierze Hogana miał miejsce wielki szok- podczas jednego z segmentów Piper's Pit na ring wyszedł Andre the Giant ze swoim nowym menadżerem Bobbym Heenanem. Andre- prawdziwie monstrualny zapaśnik powiedział, że Hogan zbyt się boi, by się z nim spotkać i zażądał title shotu. Następnie na ring wszedł Hogan, powiedział, że są przyjaciółmi i że nie powinni ze sobą walczyć. Andre jednak wyraźnie to nie obchodziło, brutalnie zaatakował Hogan i odszedł. Hogan był podłamany, podobnie jak fani sądzący, że Andre zakończy Hulkmanię. Ich rywalizacja zaczęła się jeszcze bardziej zazębiać, gdy Andre regularnie atakował Hogana. Doprowadziło to wszystko do pojedynku na Wrestlemanii III, który odbył się w Detroit, w hali Pontiac Silverdome. Pojedynek ten odbył się 29 marca 1987r., a oglądało go najwięcej ludzi w historii zawodowego wrestlingu- ponad 90,000. Mecz ten był bardzo dobry na swój "cartoonowy" sposób- zwyciężył Hogan po daniu Bodyslam olbrzymowi. Zdenerwowany Heenan przez resztę 1987r. wysyłał członków swojej ekipy, aby zajęli się Hoganem, ale nikomu nie udało się tego wykonać. Następnym ważnym punktem w jego karierze było rozpoczęcie nowej przyjaźni z Randym Savagem. Został on zaatakowany przez Honky Tonk Mana, Hulkster natomiast pomógł mu na prośbę valet Macho Mana- Miss Elizabeth.
Następną ciekawą sprawą w tej federacji roku 1987 było wstąpienie do tej federacji Teda DiBiase. Próbował on zakupić od Hogana pas mistrza WWF, jednak ten nie chciał się zgodzić. Ponownie rozpoczął się następnie spór Gianta i Hulka. Mecz między nimi odbył się 5 lutego 1988 roku. Sędzią tego pojedynku miał być Earl Hebner, ale zamiast tego wystąpił jego brat Dave- przekupiony przez Teda DiBiase, który wykupił również kontrakt Andre Gianta. Podczas meczu Andre ustawił Hogana w pozycji pinowej. Dave Hebner bardzo szybko wyliczył Hogana, nawet mimo tego, iż Hogan zdołał się wykopnąć. Andre zdobył tytuł, ale oddał go DiBiasiemu przez co tytuł został uznany za wakujący.

Na Wrestlemanii IV w turnieju o wakujący pas WWF Champion Hogan i Andre zmierzyli się już w drugiej rundzie, w pierwszej losując wolną kolejkę. Dwoje walczyli bardzo dobrze, ale mecz zakończył się podwójną dyskwalifikacją, gdy obaj użyli na siebie krzeseł. W finale natomiast dzięki pomocy Hogana tytuł zyskał jego (jeszcze wtedy) przyjaciel Randy Savage. Obaj panowie stworzyli wkrótce zespół Mega- Powers, walczący z każdą heelowską grupą w WWF. Na Summer Slam zespół ten zmierzył się z Andre Giantem i Tedem DiBiase, i wygrał, gdy Liz zdekoncentrowała team rywali, upuszczając swoją sukienkę. Hogan i Savage zaczęli dalej walczyć i dominować w parach, ale Randy zaczął być zazdrosny o związki Hogana z Elizabeth.

Następny większy konflikt Hogana miał miejsce z Big Bossmanem. I podobnie, jak wiele innych Hulkster zakończył go zwycięsko. Na Royal Rumble 1989 obaj panowie wzięli udział w battle royal. W trakcie samej walki Hogan chciał wyeliminować Bad News Browna, ale przy okazji niby przez przypadek wyeliminował także Randy Savage'a, który nie był z tego zbyt zadowolony (hehe) i oskarżył Hogana o umyślne wyeliminowanie go. Konflikt eskalował się, gdy w trakcie meczu między Hulkiem i Savagem, a Akeemem i Big Bossmanem, gdy Randy wypadł z ringu i wpadł na Liz, powodując u niej kontuzję. Savage'a nie bardzo to obchodziło i wrócił na ring, podczas gdy Hogan odniósł Liz do lekarzy. Po meczu Macho Man oskarżył Hogana o bycie w teamie z nim tylko z powodu z Liz i zaatakował go.

Doprowadziło to do ich konfrontacji na Wrestlemanii V. Liz stała w neutralnym boku, ale wkrótce okazała swoje wsparcie dla Hogana. Hulk wygrał ten pojedynek po tym, jak Savage dał mu Big Elbow, a Hogan wstał i dał mu Deadly Leg Drop, dzięki czemu zdobył tytuł WWF Champa po raz drugi. Elizabeth natomiast została menadżerką Hogana aż do Summer Slam.

Wcześniej w tym roku Hogan skończył film "No Holds Barred", gdzie zagrał wrestlera Ripa, walczącego z olbrzymem zwanym Zeus. Tenże Zeus bardzo szybko wkroczył do WWF i stwierdził, że pokona Hulkstera, jednak nie udało to mu się. Hogan kontynuował następnie swoje walki z heelami, wygrał nawet Royal Rumble w 1990 roku. Ale był jednak wciąż jeden wrestler, którego Hulk nie pokonał, a mianowicie wtedy mistrz Interkontynentalny WWF- Ultimate Warrior. Mecz między nimi odbył się na Wrestlemanii VI, 1 kwietnia 1990 roku. W tym dość dobrym pojedynku górą okaza się być dość zdecydowanie Warrior.

Przez resztę tego roku Hogan angażował się w rozliczne konflikty z heelami m.in. z Earthquakiem. Ale następny sukces dla niego nadszedł na Royal Rumble, gdy 19 stycznia 1991 roku wygrał po raz drugi z rzędu Rumble i został pretendentem numer 1. Zmierzyć się miał więc na Wrestlemanii VII z Sgt. Slaughterem. Mecz ten zakończył się zwycięstwem Hogana, i zdobyciem WWF Championship po raz trzeci. Hogan i Slaughter kontynuowli swój konflikt latem, gdy Hulkster walczył wraz z różnymi partnerami przeciw Slaughterowi i jego "armii".

Ale dopiero później przybyło dla Hogana prawdziwe wyzwanie. Miał on się zmierzyć z Undertakerem, który zaatakował Hogana w segmencie zwanym Funeral Parlour. Ich mecz odbył się na Survivor Series 1991, gdzie Hogan dwoił się i troił, aby odnieść zwycięstwo, ale Undertaker z pomocą Rica Flaira pokonał Hogana dając mu Tombstone na krzesło. Bardzo szybko zdecydowano się przeprowadzić rewanż, gdyż ani WWF, ani Hogan (EGO jak sto sk....)nie byli zadowoleni z przebiegu walki. Drugi pojedynek odbył się sześć dni później na PPV nazwanym "Tuesday in Texas". Mecz ten był ponownie kontrowersyjny i raz jeszcze pokazał się Flair, próbując zaatakować Hogana krzesłem, ale zamiast tego trafił prezydenta WWF- Jacka Tunneya. Następnie również "przez przypadek" zaatakował Takera, a na to tylko czekał Hogana, który spinował go i odzyskał pas. Ale jego supremacja nie trwała długo. Jack Tunney uznał pas za wakujący kilka dni później w związku z kontrowersyjnym zakończeniem. Następnie Hogan miał dwa nieco mniejsze konflikty z Ricem Flairem i Sidem Justice, a także nie powiodło mu się zdobycie pasa WWF na Royal Rumble'92. Po pojedynku Hogana z Sidem na Wrestlemanii VIII 5 kwietnia 1992 roku, który wygrał przez DQ, wziął sobie 10 miesięcy przerwy. Zrobił to przede wszystkim z powodu afery sądowej wokół WWF, gdyż obawiał się, że Vinnie Mac pociągnie go za sobą na salę rozpraw, a także afera z używaniem nielegalnych sterydów przez wrestlerów WWF nagłośniona przez Dr. George'a Zahoriana. Mimo iż Hogan zaprzeczył, że kiedykolwiek ich używał, to jednak rozprawa sądowa wykazała coś zupełnie innego.

Hogan powrócił do WWF w lutym 1993 roku po tym, jak IRS i DiBiase zaatakowali jego najlepszego kolegę- Brutusa Beefcake. Dwaj panowie zmierzyli się z teamem Money Inc. na Wrestlemanii IX, ale niestety przegrali...

Później tego dnia Bret Hart stracił mistrzostwo WWF na rzecz Yokozuny, po tym jak Mr. Fuji rzucił w jego oczy piasek. Hogan jako pierwszy przybył, by oprotestować tę decyzję. Mr. Fuji następnie wyzwał Hogana, by stanął na ringu z Yokozuną. Hogan zaakceptował to. Na samym początku walki Mr. Fuji chciał ponownie sypnąć Hoganowi piaskiem w oczy, ale trafił Yokozunę, więc Hogan zdobył pas WWF Champion po raz piąty w karierze w czasie zaledwie 23 sekund. Hogan bronił tego pasa tylko raz, przeciwko Yokozunie na King of the Ring 1993 13 czerwca, walczył z Yokozuną. W trakcie meczu fotograf wszedł na liny by zrobić zdjęcie, jednak jego flesz oślepił Hulkstera, który został spinowany. Hogan opuścił wtedy WWF i już nigdy nie wrócił.

Hogan podpisał kontrakt z WCW 11 czerwca 1994 roku, co było w tej federacji wielkim świętem. Miał on wcześniej blisko rok przerwy, który wykorzystał na kręcenie swoich różnych badziewnych seriali. Hulkster niemal od razu po podpisaniu kontraktu rozpoczął konflikt z wtedy jeszcze mistrzem WCW- Flairem. WCW próbowała zwiększyć publiczność, ustawiając w narożniku Hogana Shaquille'a O'Neilla na jego pierwszym meczu na Bash at the Beach 17 lipca 1994r. Hulk wygrał ten pojedynek i otrzymał pas WCW Champion. Podczas swoich pierwszych miesięcy w WCW Hulk walczył z heelami podobnie jak w WWF. Okazało się także, że przy okazji został on zdradzony przez swego najlepszego przyjaciela- Eda Leslie alias Brutusa Beefcake'a, który wraz z Kevinem Sullivanem i Avalanche stworzył Dungeon of Doom- frakcję, której jednym z głównych celów było pokonanie Hogana. Ten bardzo głupi konflikt doprowadził do sierii meczów, w których Hogan pokonywał kolejnych członków DOD. Jego następnym konfliktem były walki z Vaderem, którego menadżerem został Flair. Dwaj panowie zmierzyli się na SuperBrawl V `9 lutego 1995r.. Vader kontrolował akcję przez większość tego pojedynku i być może zdobyłby pas, gdyby Flair nie zaatakował Hulkstera, co kosztowało Vadera dyskwalifikację. Natomiast na Uncensored Hogan ponownie pokazał klasę i pokonał Flaira. Po tym incydencie "Nature Boy" dla wyrównania rachunków postanowił wrócić do czynnego wrestlingu. Vader i Flair spotkali się następnie z Hoganem i Savagem na Slamboree'95, gdzie Hulkster i Macho wygrali. Jednak porachunki z Vaderem nie skończyły się jeszcze, więc obaj panowie zmierzyli się w steel cage match na Bash at the Beach'95 16 lipca tegoż roku. Mecz nie był zbyt emocjonujący, ale Hoganowi mimo wszystko udało się wygrać.

Następnie odrodziła się ponownie do konfliktu z Hoganem Dungeon of Doom, która znalazła do swego teamu prawdziwego potwora- mierzącego 223cm Gianta, który przerwał wywiad Hogana na Bash at the Beach. Giant stwierdził, że jest synem legendarnego Andre the Gianta (Co oczywiście w rzeczywistości nie jest prawdą) i oskarżył Hogana o tajemniczą śmierć jego "ojca". Hogan rozpoczął więc walkę z DoD. We wrześniu team Hogana wygrał "War Games" na Fall Brawl i zgodnie z przedmeczowymi spekulacjami Hogan otrzymał 5 minut walki w klatce z Kevinem Sullivanem. Wkrótce jednak przy ringu pojawił się Giant, wyłamał część klatki i kontuzjował kręgosłup Hulkstera. Później natomiast Giant zmiażdżył jednego z Harleyów Hogana Monster Truckiem. Incydenty te doprowadziły do ich pojedynku na Halloween Havoc 29 października 1995. Najpierw walczyli w Monster Truck Match, któyry w praktyce okazał się dzikim brawlem przed halą. Jednak w trakcie brawlu, dość niespodziewanie Giant stracił równowagę i wpadł do pobliskiego głębokiego zbiornika wodnego. Hogan był załamany wierząc, że zabił Gianta, ale chwilę potem ten pojawił się na ringu i mecz mógł się zacząć od początku. Pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Hogana z powodu Jimmy'ego Harta, który odwrócił się od Hulkstera. Jednak w myśl kontraktu, jaki podpisał Jimmy Hart tytuł mógł zmienić posiadanie także na skutek dyskwalifikacji i w ten sposób Hogan stracił swój tytuł na rzecz Gianta.

Tymczasem tytuł został uznany za wakujący i koronacja nowego mistrza miała się odbyć podczas Battle Royal na World War III. Hogan walczył dość dobrze, wyeliminował nawet Gianta, ale nie wytrzymał końcówki i w ten sposób mistrzem został Randy Savage. Jednak dla Hogana tytuł nie był wtedy sprawą priorytetową- prawdziwy problem stanowił dla niego Giant. Ich stosunki pogorszyły się jeszcze bardziej (Czyżby mogło być gorzej?), gdy Giant z Flairem pokonali Hogana i Savage'a na Clash of the Champions XXXII. Wreszcie doszło do pojedynku między nimi na SuperBrawl w Steel Cage Match. W pojedynku tym wygrał Hulk Hogan. Natomiast miesiąc później na Uncensored Hogan wraz z Savagem wziął udział w tzw. Tower of Doom, gdzie kilka Tag Teamów walczyło między sobą koncentrując się głównie na Mega Powers (Hogan i Macho), jednak tej dwójce udało się wygrać ten niezwykle dziwny pojedynek.

Po Uncensored Hogan wziął sobie trochę wolnego, ponieważ miał kręcić nowy film. Następnie wrócił do WCW, ale jego powrót był dla wielu ogromnym szokiem. Pojawił się on na Bash at the Beach'96 przy wielkiej owacji fanów, którzy myśleli, że pomoże on starej gwardii WCW w pojedynku z dwoma nowymi chcącymi przejąć firmę- Hallem i Nashem. Jak się jednak okazało, wstąpił on na stronę "nowych", dając Legdrop Savage'owi i atakując brutalnie Stinga. Następnie w wywiadzie z Mean Genem pokazał swoje drugie oblicze, powiedział także, że zakłada nową grupę- New World Order, która od tej pory rządzić będzie światem wrestlingu. Wkrótce po tym Hogan zaczął nazywać siebie Hollywood Hoganem, z powodu jego wielkiej kariery filmowej (Jeszcze raz widzimy jego ego, każdy film z jego udziałem gwarantował klapę). Zaczął on też ubiegać się o najważniejszy dla niego pas mistrza WCW. W tym celu musiał jednak pokonać aktualnego Championa- Gianta, z którym nie wyrównał jeszcze wszystkich porachunków. Mecz między tymi dwoma panami odbył się 10 sierpnia 1996r. na PPV Hog Wild. I zdobył ten pas pokonując Olbrzyma, ale dokonał tego przy dużej pomocy Outsiders, z którymi zresztą Giant poradził sobie, jednak nic nie mógł już zrobić, gdy Hogan zaatakował go od tyłu. Tuż po walce członkiem nWo chciał zostać Brutus Beefcake, ale został brutalnie pobity przez wszystkich jego członków. Hogan następnie skoncentrował swoje siły na konfliktach z dwoma wrestlerami- Ricem Flairem i Randy Savagem, który był atakowany kilkukrotnie przez całe nWo. Natomiast konflikt z Flairem został doprowadzony do Fall Brawl i historii z fake Stingiem (Patrz historia nWo). Natomiast konflikt z Hoganem doprowadził do meczu dwóch panów na Halloween Havoc, gdzie Hollywood wygrał.

Chwilę potem na ring wszedł Piper i zażądał od Hogana meczu, gdyż ten nigdy jeszcze nie pokonał go w czystej walce. Hogan zgodził się na mecz, ale dzięki Bischoffowi, który nieco później wstąpił do nWo, pojedynek ten miał status non-title, czyli bez mistrzostwa WCW na linii. Mecz ten odbył się na Starrcade'96 i wygrał go Piper, ale oczywiście tytułu nie zdobył.

W międzyczasie Giant, który wcześniej wstąpił do nWo wygrał Battle Royal na World War III, czyli otrzymał title shot, którego wyegzekwowania domagał się od Hogana. Hulkster nie chciał jednak nawet o tym słyszeć, więc Giant opuścił wkrótce nWo i Hollywooda. Obaj panowie spotkali się na Souled Out 25 stycznia 1997 roku. W pojedynku tym Hogan utrzymał swój tytuł, głównie dzięki pomocy nWo, która wpadła i zaatakowała Gianta. Wkrótce Piper zażądał kolejnego shotu i otrzymał go na SuperBrawl VII, kiedy Savage wbiegł na ring i zaatakował "The I.C.O.N." wstępując do nWo i zachowując Hoganowi pas. Następnie Hogan rozpoczął konflikt z Lugerem, z którym zmierzył się na początku w meczu Tag Teamów. W pojedynku tym wraz z Rodzillą walczył przeciwko "Total Package" i Giantowi i poniósł klęskę. Kolejnym etapem konfliktu były już walki indywidualne Hogana i Lexa. 4 sierpnia na Nitro Luger wyzwał Hogana na mecz o tytuł, mimo iż title shot miał zagwarantowany na Road Wild , i wygrał, dzięki pomocy wrestlerów WCW, którzy zastopowali ofensywę nWo. Jednak już na Road Wild Hogan odzyskał swój pas dzięki pomocy Halla, który przebrany za Stinga uderzył Lexa kijem baseballowym.

Kolejnym punktem akcji Hogana i Bischoffa było "wykluczenie" JJ Dillona, jednak zamiast niego komisarzem został Roddy Piper. Hogan próbował także go zniszczyć, ale Piper się nie dał, co więcej ustawił na Halloween Havoc mecz z Hoganem, jednak niestety ponownie non-title. Pojedynek ten, w którym Piper faktycznie wygrał przerodził się następnie w męczarnię dla Hot Roda, gdyż Macho, Holywood i Bischoff przykuli go kajdankami i zaczęli lać.

Jednak, gdy Piper był komisarzem, podjął jeszcze jedną, bardzo ważną decyzję. Dał on Stingowi title shot na Hoganie na Starrcede'97. W tym bardzo dobrym, ale również kontrowersyjnym pojedynku najpierw Hogan spinował Stinga, lecz sędzia (ex-członek nWo) Nick Patrick wyliczył go zbyt szybko. Wtedy na ring wszedł Bret Hart, stwierdził, że liczenie było zbyt szybkie, zaatakował sędziego i nakazał zapaśnikom walczyć dalej. W tej konfrontacji wygrał więc Sting po swoim Scorpion Death Lock. 8 stycznia został on jednak pozbawiony tego tytułu przez JJ Dillona w związku z kontrowersyjnym zakończeniem. Dwaj panowie mieli się zmierzyć na Super Brawl, by ostatecznie rozwiązać sprawę tytułu. W międzyczasie Hogan miał również problemy z Randym Savagem, który chciał zostać liderem nWo. I właśnie Randy Savage kosztował go porażkę w meczu ze Stingiem. Tak rozpoczął się ich konflikt, w którym obaj panowie często atakowali się nawzajem. Tymczasem zaczęły się też małe utarczki Hogana z Nashem. Podczas Thunder 26 marca doszło między nimi do drobnej sprzeczki, gdy Hogan powiedział, że Syxx nie mógł wytrzymać w WCW. Nash wsedł następnie na ring i zaczął upominać się o swoich kumpli- Syxxa i Halla. Niby udało im się pogodzić, ale później w main event okazało się, że ich konflikt jeszcze się nie skończył. Ich konflikt kosztował między innymi Nasha tytuł mistrza WCW, ponieważ praktycznie pokonał Stinga, ale na ringu pojawił się Hogan i zaatakował go. Big Sexy i Hollywood mieli coraz większy konflikt, ale razem wystąpili w main event Spring Stampede w bat match przeciwko Giantowi i Piperowi. Hogan i Nash walczyli kolektywnie razem, ale tylko do końcówki meczu, gdy Hollywood chciał trafić Pipera, ale zamiast tego uderzył Nasha, mimo wszystko udało im się jednak wygrać. Po pojedynku Nash chciał dać Jacknifa Giantowi, jednak został wtedy ponownie uderzony kijem przez Hulkstera. Nash pomógł później Savage'owi w zdobyciu tytułu mistrza WCW, po czym Hogan i Disciple zaatakowali ich, jednocześnie zostali wyrzuceni z nWo. Noc później na Nitro odbył się mecz o tytuł między Hoganem, a Savagem. Nash ponownie chciał pomóc Savage'owi, jednak zastopował go Bret Hart i pomógł Hoganowi odzyskać tytuł. Jego rządy jako mistrza WCW niebyły zbyt obfite, jeśli chodzi o obronę tytułu. Zastopował go dopiero Goldberg, 6 lipca 1998r. w Atlancie, GA. Następnie Hogan ponownie walczący wraz z Rodmanem zmierzył się na Bash at the Beach z koszykarzem Karlem Malone i DDP wygrywając ten pojedynek dzięki pomocy Disciple. Kolejnym konfliktem, jednym z najgłupszych w historii WCW był Hogan i Bischoff kontra DDP i Jay Leno - prezenter popularnego w USA talk show. Mecz tych dwóch zespołów po wielu głupich perturbacjach odbył się na Road Wild, i tym razem zwyciężył team DDP.

Następnie Hogan rozpoczął równie beznadziejny konflikt z Ultimate Warriorem, który poprzysiągł mu pokonanie go po raz drugi, jak wtedy w 1990 roku. Pojawiał się i znikał w najmniej przewidywalnych miejscach, rozgrywał z Hoganem wojnę nerwów, zabrał mu nawet najlepszego przyjaciela- Disciple, którego wcielił do One Warrior Nation. Ich ostateczny pojedynek miał miejsce na Halloween Havoc. W tym raczej nieudanym meczu górą był Hogan, któremu pomógł jego bratanek Horace, którego Hogan wcześniej brutalnie pobił na Nitro. W międzyczasie wcześniej Hulk zaczął miewać problemy z Hitmanem. Jak wydawało się Bret chciał odnowić swoją przyjaźń ze Stingiem poprzez serię akcji, dzięki którym jednocześnie szkodził Hoganowi. Jak się jednak później okazało cała sprawa była tylko misternym master planem Hulka i Breta w celu zniszczenia Wolfpac, a w szczególności samego Stinga. Tuż po pokonaniu Warriora na HH, Hogan przedstawił swój nowy cel- wystartowanie w wyborach prezydenckich w 2000r. Natomiast 26 listopada wystąpił w programie "Tonight Show with Jay Leno", który zszokował cały świat. Ogłosił on w tym programie swoje przejście na emeryturę. Natomiast przewodnictwo nWo Hollywood przekazał w ręce Scotta Steinera.

Nitro 4 stycznia 1999r. miało mieć wymiar cokolwiek historyczny. Po niespodziewanej porażce na Starrcade Goldberg miał stoczyć rewanżowy pojedynek o tytuł mistrza WCW z Nashem. Jednak niespodziewanie Goldberg został aresztowany pod zarzutem molestowania Miss Elizabeth. Kevin Nash nie krył swego oburzenia, uznał, że Hogan stoi za całą aferą, i wyzwał go na mecz jeszcze na tym Nitro. Przed meczem przy wejściu na ring Nasha owacja na stojąco- po niecałym roku Outsiders są znowu razem, Hall i Nash powrócili. Hogan wyszedł natomiast na ring ze Scottem Steinerem. Jednak sam mecz miał szokujący przebieg- Hogan dotknął tylko Nasha, a ten osunął się na ziemię. Tak więc Hogan odzyskał tytuł. Po pojedynku wszyscy panowie cieszyli się na ringu z ponownego połączenia nWo, gdy na ring wszedł Goldberg i wymiótł większość ludzi z ringu, chciał dać Jackhammera Hoganowi, ale Luger i Bagwell zastopowali go.

Wolfpack zaczęło więc bardzo dobrze. Co prawda "Białe" nWo pozostało wciąż na miejscu, jednak Hogan widocznie starał się je rozbić, cały czas przeciwstawiając ich przeciwko sobie. Jednak następnym przeciwnikiem Hogana był prezydent WCW Ric Flair. Rywalizacja została bardzo podgrzana na Souled Out, gdy całe nWo i Wolfpac zaatakowały Flaira, a następnie pozwoliły mu przyglądać się, jak masakrują jego syna Davida. Zaplanowano więc pojedynek między nimi. Odbył on się na Super Brawl IX 21 lutego 1999r. Ale jeszcze przed pojedynkiem Hogan ponownie zmasakrował z resztą nWo Flaira przez co osłabił go przed walką. Był to bardzo dobry, dość "krwawy" pojedynek. W trakcie tego pojedynku na ringu pojawił się człowiek w masce i użył tasera na Flairze, dzięki czemu Hogan łatwo go spinował. Zamaskowanym człowiekiem okazał się być... młodszy syn Flaira, David, który wstąpił do nWo. Jednak jak się okazało porachunki między nimi jeszcze się nie skończyły. Flair 1 marca na Nitro powiedział, że zmierzą się jeszcze raz, w meczu first blood w stalowej klatce bez drzwi, zakończonej na górze drutem kolczastym. Podczas tego meczu pierwszy zaczął krwawić Flair, jednak mecz trwał dalej, a skończył się dopiero, gdy Nature Boy złapał Hollywooda w figure four, przez co zyskał tytuł mistrza WCW. Hogan zażądał kolejnego shotu na Flairze, jednak Ric nie chciał mu go dać. Ostatecznie Hulkster wziął udział na main event o tytuł mistrza na Spring Stampede, gdzie w Texas Tornado 4 corners match zmierzył się z DDP, Flairem i Stingiem. Na SS Hogan walczył bardzo twardo o odzyskanie tytułu, ale niestety został kontuzjowany przez DDP, i musiał na jakiś czas usunąć się ze świata wrestlingu.

Jego następny powrót miał miejsce 2 miesiące później, 12 lipca dzień po Bash at the Beach. Wyzwał on od razu Macho Mana- nowego mistrza na pojedynek. Macho zaakceptował to, i obaj panowie zmierzyli się w main event. W tym wyrównanym pojedynku praktycznie wygrał już Macho, który uderzył kawałkiem metalu Hogana, ale wtedy na ring wpadł Nash i pomógł Hoganowi w zdobyciu mistrzostwa, od razu żądając title shot na następnym PPV- Road Wild. Hogan zaakceptował te warunki. Tydzień później Nash definitywnie odłączył się od Hogana, łącząc się z Rickiem Steinerem. Czyli- Wolfpac's death....

Przejście do galerii zdjęciowej Hogana

Powrót na stronę główną Hogana

Powrót na stronę główną